Kithma Wasana Dahanayake - Occupational Therapist

 දරුවන්ට කියවීම හුරකරවන්නේ කෙසේද..? දශක ගණනකට පෙර කුඩා දරුවෙක්ව උන් මගේ ළමා කාළය මෙම සටහන ලිවීමේදී මට සිහියට නැගෙයි... ඉලෙක්ට්‍රොනික හා තාක්ෂණික මෙවලම් වලින් තොර වූ ඒ කාලයේ, දැනුම සහ තොරතුරු සොයාගන්නට තිබුණ එකම මග කියවීමයි.අද තරම් වෛවාරණ රුවෙන් පැහැයෙන් අනූන වූ පොත් පත් රාශියක් ඒ කාලයේ නොතිබුණද, කියවීම ළමා ජීවිතය පුරා මුල් බැස තිබිණ... පාසල නිමාවී නිවෙසට ආ සැණින්, බත් පත එක අතකටත් පත්තර කොළයක් අනෙක් අතටත් නොගෙන කෑම කෑ දිනයක් මගේ ළමා වියෙහි නොතිබුණි.එදවසට පොත් කාවා, පත්තර පිස්සි, පොත්ගුල්ලි වැනි නම් රාශියක් පටබැඳුණේද ඒ නිසාවෙන් බව මට සිහිවෙයි. අද අපේ ළමා පරපුර යන්නේ අති සීඝ්‍ර ගමනකි.ඒ ගමන් මග පුරාම ඇත්තේ නවීන තාක්ෂණයයි.ඇඟිලි තුඩග ලෝකයේ සියලු තොරතුරු තිබේ.පොත් පත් පෙරළමින් කාලය ගත කළ යුතු නොවේ.නමුත් කියවීම අතින් ඉතාම පසුගාමී ළමා සහ යොවුන් පරපුරක් අප සතු බව නොරහසකි. මේ පූර්ව සටහන ලිවීමේ මූලිකම අභිප්‍රාය වන්නේ ...දෙමවුපියන් වන ඔබ ඔබේ දරුවාට කියවීම හුරු කරවන්නේ කෙසේද යන්න ට පිවිසීමක් ලෙසය. කියවීමේ ආශාව සේම ගුණාත්මක කියවීමක් ඇති කිරීමද ඉතාම වටිනා දෙයකි. අද කාලයේ ළමා පොත් වල ප්‍රමිතිය සහ ...

  කුඩා කාලයේ පටන් දරුවකු තුළ පිළිවෙල පුරුදු කරන ආකාරය " අනේ අර දරුවා වැඩකරන හැටි බලන්න හරිම පිළිවෙලයි....පොතක් පතක් වුණත් හරි නීට්.... " " මේ දරුවා නම් කොච්චර කිව්වත් පිළිවෙලකට වැඩ කරන්න ඉගන ගන්නෙ නෑ ...කවදා ඉගන ගනීද මන්දා..."  මෙම දෙයාකාරයේ ප්‍රකාශ ඔබ ඕනෑතරම් සාමාන්‍ය එදිනෙදා පරිසරයේදී අසා ඇති.... පිළිවෙලකට වැඩ කිරීම....එය උගන්වන්නේ / ඉගන ගන්නේ කෙසේද.....මේ අද අපේ සටහනේ මාතෘකාවයි.  දරුවන් ගේ ඉගනීම ගැන සලකා බලන විට..එම ඉගැනීම ක්‍රම කිහිපයකට සිදුවේ.. විධිමත් සහ අවිධිමත් ඉගැනුම් රටා වලින් දරුවෙක් ජීවිතය ට කුසලතා එක් රැස් කරගනී.. දරුවකුගේ ඉගනීම යනු පෙර පාසල, පාසල සහ එතැනින් ආරම්භ ව ගලා යන අධ්‍යාපන ක්‍රම වේදය පමණක් නොවේ. ජීවන කුසලතාවයන් හැදෑරීම ද දරුවෙක් ගේ ජීවිතයේ විශේෂිතම අංගයකි.  දරුවකු සිය ජීවන කුසලතාවයන් හදාරන විට සෙසු ජීවන අංශ ඉබේම ඔප මට්ටම් වී හැඩ ගැසේ.එබැවින් දරුවකු ගේ ජීවන රටාවේ පිළිවෙල ගැන සැලකිලිමත් වීම දෙමවුපියන් වන ඔබ සතු වගකීමකි...  පිළිවෙලකට වැඩ කිරීම යනු තරයේම සකස් කල කාලසටහනකට හිර වීම නොවන බව ඔබ මතක තබා ගත යුතුව ඇත.දරුවකු යනු නිදහස් ජීවියෙකි.අනවශ්‍ය...

මගේ රැකියාවේ හැටියට මට විවිධ අන්දමේ මිනිසුන් මුණ ගැහෙනවා...ඒ අතරේ හරිම සුන්දර චරිත ත් තියනවා...අධික අවිවේකී කාර්යයක වුනත්...හිතට පොඩි නැවුම් බවක් ..තෙතමනයක් දෙන්න..මේ අපූරු චරිත වලට පුළුවන්...ඒ අය ඇසුරෙන් ඉගන ගන්න තියන දේවලුත් බොහොමයි... එක කලක  මගේ ලඟට ප්‍රතිකාර  සඳහා ආව යුවලක් නිසා...මට පෝස්ටුවක් ලියන තරමේ හැගීම් රැසක් එකතු වුනා...මේ යුවලෙන් රෝගී වුනේ කාන්තාව...බිරිඳ..වයස අවුරුදු 65 විතර ඇති..ස්වභාවයෙන්ම ඔතැනි කෙනෙක්..ඇවිදින්න පුළුවන් වුනත්..ඇවිද්දවගන්න හරිම අමාරුයි...බයයි,ටිකක් කම්මැලියි...මූනෙත් ලොකු හැගීම් බර බවක් නැහැ...ඒත්..මොකුත්ම හිතන්න බැහැ ඒ ගැන..සාමාන්‍යයෙන්  අංශභාග තත්වයට පත්වුණ කෙනෙක් අනිත් අයට වඩා හැසිරීමෙන් වෙනස් නිසා... මේ බිරිඳ එක්ක ආව එයාගේ ස්වාමිපුරුෂයා...වයස 70යි ....කොන්ඩේ සුදුම සුදුයි...මූණ හරිම ප්‍රිය  මනාපයි...බිරිඳ ප්‍රතිකාර  කරලා ඉවර වනතුරු ලඟින් හෙලවෙන්නේ වත් නැහැ..පුදුම විදියට බිරිඳව උනන්දු කරවනවා...අපි මේ සීයාට හරි කැමතියි...කතාවට වැටුනම...අනවශ්‍ය  මොකුත් කියන්නේ නැහැ.. එයාගේ වගාවක් ගැන  වගේ.. ..මොනවහරි දෙයක්...තමය...